–––

W Polsce rozpoczął się już proces samoczynnej dekarbonizacji przedsiębiorstw przemysłowych. Jest on następstwem szybko narastającej presji na zeroemisyjność narzucanej tak przez zagranicznych partnerów biznesowych, jak również przez rynek kapitałowy. Rodzi to ogromną szansę dla północnych regionów Polski – nowy, zielony przemysł, zgodny z filozofią unijnego Green Dealu, będzie się bowiem lokował tam, gdzie możliwa będzie produkcja o niskim śladzie węglowym, przy wykorzystaniu energii z OZE. Takie procesy będą faworyzowały ten obszar kraju jako miejsce lokalizacji zielonych inwestycji. Czy zatem w perspektywie kilkudziesięciu lat „stary” przemysł pozostanie skoncentrowany na południu kraju, natomiast centrum nowoczesnej, zielonej działalności industrialnej zostanie północ?

Mimo że zmiany klimatu oraz ich konsekwencje są w największej mierze dziełem „dużych” – wielkich metropolii, zakładów przemysłowych, elektrowni – to przeciwdziałanie im jest procesem bardzo demokratycznym: może i powinien wziąć w nim udział każdy. Bardzo dużą rolę do odegrania mają w tym kontekście samorządy oraz „zwykli” obywatele. W jaki sposób wprząc ich w realizację celów klimatyczno­‑środowiskowych? Gra jest warta świeczki – choć klimatyczne scenariusze przyszłości nie są optymistyczne, to wciąż od naszych decyzji zależy, bliżej którego z nich podążać będzie rzeczywistość.

Wbrew opiniom wielu przedsiębiorców – świat nie wróci do przedpandemicznego status quo. Biznes, także ten z tradycyjnych gałęzi, będzie stawał się coraz bardziej cyfrowy i nie ma od tego odwrotu. Firmy chcące odnieść sukces w nowych uwarunkowaniach – w świecie platform cyfrowych i gigantycznej ilości danych – będą potrzebowały dojrzałości cyfrowej. Na czym ona polega i jak ją osiągnąć? W jaki sposób na kryzysie pandemicznym zyskają firmy, z których aplikacji, m.in. do zdalnej pracy czy edukacji, korzystają dziś miliony użytkowników? Dlaczego w tym kontekście nadal nie myślimy nad tym, by wspierać rozwój polskich technologii, które mogłyby podbić świat?