W obliczu rosnących napięć geopolitycznych energetyka stała się fundamentem bezpieczeństwa państwa. Polska, jeszcze niedawno uzależniona paliwowo od Rosji, musi dziś tworzyć system oparty na łączeniu różnych źródeł: atomu, OZE, wodoru oraz inwestować w rozwiązania podnoszące stabilność i elastyczność systemu: nowoczesne sieci przesyłowe, magazyny energii etc. Kluczowy jest pragmatyzm – równowaga między „czystością” energii, jej ceną i bezpieczeństwem dostaw – oraz świadomość, że konkurencyjnej energii potrzebujemy już teraz, a nie dopiero w połowie stulecia. Nowa infrastruktura powinna jednocześnie pełnić funkcję tarczy chroniącej gospodarkę i wzmacniającej pozycję Polski w regionie. Czy uda się nam pogodzić suwerenność z europejską solidarnością i stać się liderem transformacji w Europie Środkowo-Wschodniej?
Pasjonarność od wieków kształtuje polską tożsamość – jest źródłem zrywów, odwagi i duchowej siły, ale też emocji, które potrafią dzielić. W chwilach przełomu jednoczy wokół wartości i idei, w okresach spokoju bywa trudna do okiełznania. Stajemy dziś przed pytaniem, czy zdołamy wykorzystać tę energię do tworzenia efektywnych instytucji i kultury współpracy, czy też pozwolimy, by płomień pasji dalej podsycał wewnętrzne konflikty. Siła modernizacji, czy ciężar dziejów? To zależy jak pokierujemy naszą pasjonarnością.
