Globalna transformacja energetyczna nie tylko zmienia reguły gry – wyznacza zupełnie nowy układ sił. Konkurencyjność państw i firm zależy dziś od umiejętności budowania wartości w oparciu o lokalne zasoby, technologie i kompetencje, które wzmacniają odporność gospodarek na zawirowania geopolityczne. W Polsce proces ten ma szczególne znaczenie. Rozwój morskiej energetyki wiatrowej, dynamiczne inwestycje w OZE oraz nowe modele współpracy w łańcuchach dostaw tworzą przestrzeń, w której rodzime przedsiębiorstwa mogą wejść na wyższy poziom zaawansowania technologicznego i stać się liczącym się partnerem europejskiego przemysłu energetycznego.
Polska stoi dziś przed wyzwaniem nowego pozycjonowania w Europie i świecie: nie tylko jako gospodarka nadrabiająca dystans, lecz jako państwo zdolne do budowy własnych przewag technologicznych o znaczeniu strategicznym. Przyszła konkurencyjność nie zależy już od kosztów pracy czy skali produkcji, lecz od zdolności tworzenia rozwiązań, bez których rozwinięte gospodarki nie będą mogły funkcjonować. Polska dysponuje potencjałem, który może jednocześnie podnieść naszą pozycję w globalnych łańcuchach wartości i wzmocnić bezpieczeństwo państwa poprzez budowę sieci współzależności z Zachodem. Warunkiem powodzenia jest jednak głęboka przebudowa sposobu organizacji polityki technologiczno-inwestycyjnej - w kierunku modelu, który przyniósł sukces takim krajom jak Tajwan.
W debacie o globalnej konkurencyjności coraz większą rolę odgrywają państwowe strategie wspierania wysokich technologii (od półprzewodników po sztuczną inteligencję). Dla Polski wyzwaniem staje się nie tylko odnalezienie miejsca w tej nowej geopolityce innowacji, lecz także zbudowanie własnego, skutecznego ekosystemu rozwoju technologicznego. Doświadczenia Azji Wschodniej pokazują, że kluczowe znaczenie mają ambicja, planowanie i żelazna dyscyplina ewaluacyjna, z kolei europejskie dyskusje podkreślają potrzebę równowagi między inwestycją a długofalowym rozwojem. Polska, która w procesie konwergencji wciąż szuka optymalnego modelu wsparcia innowacji, stoi dziś przed pytaniem, jak poprzez polityki gospodarcze wzmacniać swój potencjał i równocześnie nie blokować sobie alternatywnych ścieżek.
W rzeczywistości rosnącej rywalizacji o zasoby i kruchych łańcuchów dostaw, bezpieczeństwo surowcowe staje się warunkiem suwerenności gospodarczej i technologicznej Polski. Nowe ramy unijne (CRMA) oraz krajowe rozwiązania - od ustawy UZGKDS po KPPSK i nową Politykę Surowcową Państwa - wyznaczają kierunek: dywersyfikacja importu, rozwój własnej bazy surowcowej, przetwórstwo i recykling oraz silne zaplecze instytucjonalne. Stawką jest odporność państwa i trwała konkurencyjność gospodarki w perspektywie transformacji energetycznej, cyfrowej i obronnej.
W świecie gwałtownych napięć geopolitycznych, zerwanych łańcuchów dostaw i rosnącej rywalizacji o surowce krytyczne Polska i Unia Europejska stoją przed koniecznością odbudowy własnej bazy zasobowej i przemysłowej. Globalna gra o surowce redefiniuje układ sił, wzmacnia rolę państw kontrolujących kluczowe złoża oraz wymusza nowe strategie bezpieczeństwa. Dla Polski oznacza to zarówno szanse, jak i poważne ograniczenia - od potrzeby wzmocnienia krajowej bazy geologicznej po konieczność aktywniejszej obecności na rynkach międzynarodowych.
XXI wiek to epoka surowców. Po dwóch stuleciach zdominowanych przez energię, to właśnie metale i minerały stają się dziś fundamentem przemysłu, technologii i potęgi gospodarczej państw. Dostęp do nich zaczyna na nowo definiować globalny układ sił - od pozycji krajów w łańcuchach dostaw po kierunki polityki gospodarczej i inwestycyjnej. Polska, dysponując bogatym doświadczeniem w sektorze wydobywczo-przetwórczym, stoi przed strategicznym wyzwaniem: jak wykorzystać ten moment, by wzmocnić swoją pozycję w światowej „grze o surowce". Czas na działanie jest właśnie teraz - bo decyzje podejmowane dziś zadecydują o bezpieczeństwie, odporności i roli Polski w gospodarce jutra.
Górnictwo od lat postrzegane jest jako branża tradycyjna, oparta na realiach XX-wiecznej gospodarki i oddziałująca na środowisko. Prawda jest jednak zupełnie inna. Polski sektor wydobywczy miedzi wykorzystuje najnowocześniejsze technologie, a reprezentujący go KGHM stale inwestuje w innowacyjne rozwiązania. Coraz większy popyt na surowce sprawia, że nasze znaczenie dla Polski i Europy nieustannie rośnie. KGHM działa dziś na trzech kontynentach, budując silną pozycję kraju na rynku międzynarodowym. Aby zapewnić bezpieczeństwo surowcowe i dalszy rozwój polskiej oraz europejskiej gospodarki, już teraz musimy inwestować w krajowe zdolności wydobywcze.
