Teksty Pomorskiego Thinklettera

W debacie o globalnej konkurencyjności coraz większą rolę odgrywają państwowe strategie wspierania wysokich technologii (od półprzewodników po sztuczną inteligencję). Dla Polski wyzwaniem staje się nie tylko odnalezienie miejsca w tej nowej geopolityce innowacji, lecz także zbudowanie własnego, skutecznego ekosystemu rozwoju technologicznego. Doświadczenia Azji Wschodniej pokazują, że kluczowe znaczenie mają ambicja, planowanie i żelazna dyscyplina ewaluacyjna, z kolei europejskie dyskusje podkreślają potrzebę równowagi między inwestycją a długofalowym rozwojem. Polska, która w procesie konwergencji wciąż szuka optymalnego modelu wsparcia innowacji, stoi dziś przed pytaniem, jak poprzez polityki gospodarcze wzmacniać swój potencjał i równocześnie nie blokować sobie alternatywnych ścieżek.

W rzeczywistości rosnącej rywalizacji o zasoby i kruchych łańcuchów dostaw, bezpieczeństwo surowcowe staje się warunkiem suwerenności gospodarczej i technologicznej Polski. Nowe ramy unijne (CRMA) oraz krajowe rozwiązania – od ustawy UZGKDS po KPPSK i nową Politykę Surowcową Państwa – wyznaczają kierunek: dywersyfikacja importu, rozwój własnej bazy surowcowej, przetwórstwo i recykling oraz silne zaplecze instytucjonalne. Stawką jest odporność państwa i trwała konkurencyjność gospodarki w perspektywie transformacji energetycznej, cyfrowej i obronnej.

W świecie gwałtownych napięć geopolitycznych, zerwanych łańcuchów dostaw i rosnącej rywalizacji o surowce krytyczne Polska i Unia Europejska stoją przed koniecznością odbudowy własnej bazy zasobowej i przemysłowej. Globalna gra o surowce redefiniuje układ sił, wzmacnia rolę państw kontrolujących kluczowe złoża oraz wymusza nowe strategie bezpieczeństwa. Dla Polski oznacza to zarówno szanse, jak i poważne ograniczenia – od potrzeby wzmocnienia krajowej bazy geologicznej po konieczność aktywniejszej obecności na rynkach międzynarodowych.

XXI wiek to epoka surowców. Po dwóch stuleciach zdominowanych przez energię, to właśnie metale i minerały stają się dziś fundamentem przemysłu, technologii i potęgi gospodarczej państw. Dostęp do nich zaczyna na nowo definiować globalny układ sił – od pozycji krajów w łańcuchach dostaw po kierunki polityki gospodarczej i inwestycyjnej. Polska, dysponując bogatym doświadczeniem w sektorze wydobywczo-przetwórczym, stoi przed strategicznym wyzwaniem: jak wykorzystać ten moment, by wzmocnić swoją pozycję w światowej „grze o surowce”. Czas na działanie jest właśnie teraz – bo decyzje podejmowane dziś zadecydują o bezpieczeństwie, odporności i roli Polski w gospodarce jutra.