Ludzie Kongresu

Maria Mach jest od 2009 r. dyrektorem Biura Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Absolwentka filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi za działalność na rzecz budowy społeczeństwa obywatelskiego w Polsce.

Wieloletni pracownik branży informatycznej, dziś w Microsoft Research Cambridge. Zajmuje się zastosowaniami sztucznej inteligencji oraz budową infrastruktury w chmurze. Miłośnik języków formalnych, historii komputerów oraz krzewienia edukacji matematyczno­‑informatycznej. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Profesor nauk ekonomicznych, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Kierownik Zakładu Badań nad Bankructwami Przedsiębiorstw w Szkole Głównej Handlowej; od grudnia 2005 r. prezes Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Członek Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie RP. Członek Prezydium Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus”, także Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN. W latach 1994–2005 sekretarz naukowy oraz członek Prezydium Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej przy Radzie Ministrów. Autorka, współautorka i redaktor naukowy ok. 200 publikacji z zakresu analizy ekonomicznej, finansów i wyceny przedsiębiorstw oraz z zakresu systemów gospodarczych i strategii rozwoju społeczno-gospodarczego.

Kulturolożka, ekspertka w dziedzinie polityk kulturalnych EU, prezeska Stowarzyszenia Kultura Miejska w Gdańsku. Przez wiele lat koordynowała program współpracy międzynarodowej w Nadbałtyckim Centrum Kultury, pracowała w Zarządzie European Forum of the Arts and Heritage (Culture Action Europe) w Brukseli.

Od 7 lat świadoma obywatelka Wrzeszcza - historycznej dzielnicy Gdańska, z dynamicznym potencjałem rozwojowym. Lidia Makowska specjalizuje się w badaniu miasta, na styku sztuki współczesnej z nowoczesną humanistyką, edukacją obywatelską i kulturą przestrzenną.

Koordynuje obywatelską Inicjatywę wrzeszcz.info.pl. Upomina się – inspirując się teorią francuskiego socjologa Henri Lefebvre'a – o prawa mieszkańców do miasta i rzeczywistą partycypację we współzarządzaniu przestrzenią i budżetem miejskim. Współinicjatorka powołania rad dzielnic w Gdańsku: w maju 2011 została wybrana przez mieszkańców Wrzeszcza na przewodniczącą Zarządu Dzielnicy Wrzeszcz Górny.

Polska fizyk, wynalazczyni metody wytwarzania ogniw słonecznych na bazie perowskitów.

Rozpoczęła studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskała licencjat w 2005 roku. Studia magisterskie ukończyła na Politechnice Katalońskiej w Barcelonie (Universitat Politècnica de Catalunya) w 2010 roku. Jeszcze w czasie studiów, w 2009 roku rozpoczęła pracę w instytucie ICFO (The Institute of Photonic Studies), a następnie na uniwersytecie w Walencji. Obecnie pracuje nad doktoratem w tej uczelni (w The Institute for Molecular Science).

W czasie pracy w Hiszpanii opracowała metodę pozwalającą na zastosowanie materiału perowskitowego na dowolnym podłożu, np. folii PET. W grudniu 2014 roku założona przez Malinkiewicz firma Saule Technologies zaprezentowała w Bostonie pierwszy na świecie drukowany perowskit.

Mistrz Europy, Wicemistrz Świata i medalista olimpijski w rzucie dyskiem.

Ukończył w 1976 studia matematyczne na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1982 doktoryzował się w Virginia Polytechnic Institute and State University, habilitację obronił w 1997. Zajmuje się teorią grup i pierścieni.

Od czasu ukończenia studiów pracuje w Instytucie Matematyki UW, od 1997 na stanowisku profesora. Od 1996 do 1999 pełnił funkcję wicedyrektora, następnie do 2005 dyrektora tej jednostki. W latach 2005–2007 przewodniczył Państwowej Komisji Akredytacyjnej, następnie został przewodniczącym Komisji Dydaktyki Komitetu Matematyki PAN. Zasiada w komitetach redakcyjnych czasopism "Delta" i "Algebra and Discrete Mathematics", od 2002 roku członek zespołu ekspertów matematycnych w koordynowanym przez OECD programie PISA; od 2012 - przewodniczący tego zespołu.

28 listopada 2007 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej. 26 sierpnia 2009 został odwołany. 31 grudnia 2009 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. 31 stycznia 2012 został odwołany.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Prof. dr hab. Tadeusz Markowski – pierwszy wiceprzewodniczący Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk. Członek Miejskiej i Wojewódzkiej Komisji Urbanistycznej w Łodzi. Od ponad 40 lat wykłada na Uniwersytecie Łódzkim. Kierownik Interdyscyplinarnego Centrum Studiów Miejskich. Naukowo interesuje się rozwojem regionalnym i lokalnym oraz przygotowuje liczne ekspertyzy dla Rządu RP na potrzeby polityki regionalnej i planowania przestrzennego. W przeszłości był m.in. członkiem Głównej Komisji Urbanistyczno­‑Architektonicznej przy Ministrze Budownictwa, wielokrotnym członkiem Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz członkiem Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP Lechu Kaczyńskim.

Specjalistka z zakresu ochrony środowiska i gospodarki odpadami. Od 10 lat związana z branżą gospodarki komunalnej. Aktywnie uczestniczy w debacie publicznej nt. krajowego i europejskiego prawa, konsultantka krajowych (PIGO) i międzynarodowych (EEB, ECN, FEAD) organizacji branżowych. Autorka licznych publikacji w prasie branżowej.

Adiunkt w Zakładzie Geografii Społeczno­‑Ekonomicznej Uniwersytetu Gdańskiego. Realizował liczne projekty krajowe i międzynarodowe dla OECD oraz ESPON, dotyczące kapitału ludzkiego, starzenia się społeczeństwa, zielonych umiejętności w niebieskiej gospodarce oraz odporności regionów europejskich na poprzedni kryzys gospodarczy. Jego zainteresowania badawcze skupiają się na kwestiach rozwoju lokalnego i regionalnego oraz polityki lokalnej i regionalnej ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji odporności.

Przez 20 lat pracował w administracji publicznej, głównie samorządowej. Specjalizuje się w zagadnieniach polityki regionalnej, Polityki Spójności UE, zarządzania publicznego i reform instytucjonalnych oraz współpracy bałtyckiej. Prowadzi działalność doradczą i badawczą, współpracując m.in. ze Związkiem Miast Polskich i Uniwersytetem SWPS. Absolwent Kolegium Ekonomiczno­‑Społecznego Szkoły Głównej Handlowej oraz Wydziału Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej.

Dr hab. politologii, publicysta, wykładowca na WSIiZ w Rzeszowie. W latach 80. uczestnik opozycyjnego Ruchu Młodej Polski, autor hasła budowy IV Rzeczypospolitej.

Pracuje w Brukseli jako Senior EU Policy Advisor w Wikimedii Deutschland. Reprezentuje głos Wikimedii w procesie legislacyjnym Aktu o usługach cyfrowych i Aktu o rynkach cyfrowych w zakresie prawa dostępu do informacji oraz z perspektywy platformy udostępniającej największą cyfrową encyklopedię, która tworzona jest przez użytkowników. Zajmowała się też prawem autorskim i uregulowaniem dostępu do treści terrorystycznych. Wcześniej kierowała rzecznictwem w Fundacji Centrum Cyfrowe, think­‑and­‑do­‑tanku na rzecz praw cyfrowych w dostępie do kultury i edukacji i przewodniczyła międzynarodowemu stowarzyszeniu COMMUNIA na rzecz domeny publicznej i praw użytkowników internetu.

W latach 2007–2012 i 2015–2018 Prezes Klubu Jagiellońskiego. Ekspert CA KJ w zakresie polityki, spraw obywatelskich i zarządzania publicznego. Absolwent politologii i MISH UJ oraz studiów podyplomowych na University of Notre Dame (USA). Doktor nauk politycznych, specjalizuje się w filozofii społecznej oraz zarządzaniu publicznym. Pracownik Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek sekcji „Edukacje, młode pokolenie i sport” oraz „Nauka i innowacje” w Narodowej Radzie Rozwoju przy Prezydencie RP. Współtwórca raportu NRR na temat Strategii Odpowiedzialnego Rozwoju. Członek Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. W ramach CA KJ prowadzi badania nad politykami horyzontalnymi, polityką innowacyjną oraz koncepcją budowy „mózgu państwa”.

Członek Rady Koalicji na rzecz Polskich Innowacji, w ramach której brał udział w projekcie „Otwarte Spółki Skarbu Państwa”, którego celem jest budowa kompetencji spółek w zakresie polityki innowacyjnej (m.in. warsztaty na temat modelów korporacyjnej akceleracji start-upów, tworzenia Corporate Venture Capital, prawa zamówień publicznych czy modelu Open Innovation). Koordynator projektu Koalicji „Jaką rolę w procesie transferu technologii powinni pełnić brokerzy innowacji?”, którego celem było wypracowanie mechanizmów ułatwiających transfer technologii pomiędzy uczelniami i biznesem. Autor kilkudziesięciu prac naukowych. Członek redakcji kwartalnika „Pressje”. W latach 2013-2015 odbył staż podoktorski w ramach projektu europejskiego „Society – Environment – Technologies”. W latach 2009-2010 współpracował z Europejskim Centrum Solidarności w Gdańsku. W latach 2006-2009 realizował z kilkoma firmami szkoleniowymi i doradczymi projekty wdrożeniowe innowacyjnych metod zarządzania. Laureat Nagrody im. Artura Rojszczaka przyznawanej przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej (2012).

Rektor Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kierownik Katedry Polityk Publicznych, były Dziekan Kolegium Gospodarki i Administracji Publicznej. Redaktor naczelny kwartalnika „Zarządzanie Publiczne”. Specjalizacja akademicka: analiza polityk publicznych, zarządzanie publiczne, organizacyjne i systemowe uczenie się. Brał udział jako ekspert i koordynator w kilkudziesięciu projektach krajowych i międzynarodowych z zakresu analizy polityk publicznych; jakości rządzenia; zarządzania strategicznego; organizacyjnego uczenia się. Autor ponad 260 publikacji naukowych publikowanych w renomowanych krajowych (PWN, Scholar) oraz zagranicznych wydawnictwach (Routledge, Peter Lang Publishing).

W latach 2012–2015 Sekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Prawnik, politolog i polityk społeczny - absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych (1993) i Wydziału Prawa i Administracji (1996) Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1993 roku pracownik naukowy Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW, adiunkt w Instytucie Polityki Społeczne. Dyrektor Instytutu Polityki Społecznej WNPiSM UW w latach 2016-2019. Specjalizuje się w problematyce rynku pracy, prawa pracy, ustawodawstwa społecznego oraz problemach dialogu społecznego. Stypendysta Programów Europejskich oraz Fundacji A. von Humboldta, od 2003 roku uczestniczy corocznie w Sesjach Plenarnych Międzynarodowej Organizacji Pracy. Zainteresowania naukowe łączy z działalnością publiczną jako członek Trójstronnej Komisji ds. Społeczno – Gospodarczych (od 2004 roku) i Przewodniczący Zespołu Problemowego TK ds. Prawa Pracy i Układów Zbiorowych, były doradca Zarządu Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan (od 2000 roku), Przewodniczący Rady Dyrektorów Personalnych. Był Wicedyrektorem Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych (1997 – 2000), wiceministrem gospodarki i pracy, odpowiedzialnym za problematykę rynku pracy, prawa pracy, wynagrodzeń, BHP, zbiorowych stosunków pracy i dialogu społecznego (2005).

Członek Rady Ochrony Pracy przy Sejmie RP, mediator z listy Ministra Pracy i Polityki Społecznej,aktywny uczestnik negocjacji w zakresie zbiorowych stosunków pracy na szczeblu zakładowym. Członek Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej, Stowarzyszenia Prawa Pracy oraz Stowarzyszenia Societas Humboldtiana Polonorum.

Członek Rady Programowej dwumiesięcznika Zarządzanie Zasobami Ludzkimi i Kwartalnika Dialog Społeczny. Autor kilkudziesięciu artykułów, książek, komentarzy prawnych i opracowań z zakresu prawa pracy, rynku pracy, oraz stosunków pracy i dialogu społecznego.

Prof. Włodzimierz Mędrzecki jest historykiem z Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk. Specjalista w dziedzinie historii społecznej XIX i XX w. oraz antropologii historycznej. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego.

Paweł Meissner – Prezes Zarządu Meva‑pol Sp. z o.o. Do 2020 roku odpowiedzialny za rozwój w Vector Technologies i współzałożyciel Vector BlueHub. W Vector Technologies był odpowiedzialny za dział R&D realizujący projekty i wdrożenia produkcyjne zaawansowanego sprzętu telekomunikacyjnego na rynek międzynarodowy. Przez wiele lat współpracował z licznymi międzynarodowymi korporacjami technologicznymi w ramach kolejnych coraz bardziej zaawansowanych i śmiałych projektów. Współtworzył firmę Falcon V Systems wprowadzającą rozwiązania technologiczne zmieniające model biznesowy w ramach dostarczania usług dostępu do sieci. Absolwent Politechniki Gdańskiej na wydziale Elektroniki i Telekomunikacji.

Pedagożka społeczna, badaczka przestrzeni podmiotowego sprawstwa i demokratycznej wspólności. Autorka koncepcji pedagogiki miejsca, rozwijanej w perspektywie badań społecznie zaangażowanych. Wśród publikacji m.in.: „Pedagogika miejsca”, „Społeczeństwo i rytuał. Heterotopia bezdomności”, „Pedagogika miejsca wspólnego. Miasto i szkoła”, „Pamięć i miejsce”, „Eduwidma, rzeczy i miejsca nawiedzone”. Laureatka Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2020).

Jeden z liderów ruchów miejskich w Polsce. Współtwórca ruchu My‑Poznaniacy, stowarzyszenia Prawo do Miasta oraz Kongresu Ruchów Miejskich, w którym po powołaniu formalnej federacji był Prezesem Zarządu (2016-2019).

Absolwent elektroniki na Politechnice Wrocławskiej, zawód inżyniera porzucił dla pracy redaktorskiej, wydawniczej, publicystyki rynku książki u progu transformacji. Prowadził przez szereg lat samodzielną działalność gospodarczą.

Inicjator i redaktor naczelny popularnego, ogólnopolskiego czasopisma o książkach KURIER CZYTELNICZY (1994-2001), założył też kilka innych czasopism. Publikował w szeregu gazet i czasopism oraz w kilku książkach, popularnych i naukowych. Współpracuje z warszawskim Magazynem Literackim KSIĄŻKI.

W latach 2007-2008 zorganizował w Poznaniu Biuro Demokracji Uczestniczącej, opracował raport „Poznań konfliktów”(2008), wcześniej zakładał Stow. Neutrum – na rzecz państwa neutralnego światopoglądowo.

Żonaty, ma dwie dorosłe córki.

Jacek Merkel był uczestnikiem strajków w Stoczni Gdańskiej w 1980 r. W 1981 r. był Członkiem Prezydium Komisji Krajowej „Solidarności”. Internowany w stanie wojennym. W latach 1983‑1988 działacz podziemnej „Solidarności” oraz w 1988 r. uczestnik strajków w Stoczni Gdańskiej. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu. W latach 1989‑1993 poseł na Sejm. Współzałożyciel Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową.

Przez 12 lat Partner Zarządzający Deloitte w Polsce oraz członek ExCo Deloitte Central Europe (do czerwca 2020). W Deloitte pracuje od ponad 20 lat, w trakcie swojej kariery zawodowej zarządzał praktyką podatkową firmy, świadczył usługi doradcze na rzecz wielu dużych polskich przedsiębiorstw oraz korporacji o zasięgu międzynarodowym z różnych branż. Aktywnie angażuje się w działania społeczne i non profit w tym m.in. jest członkiem Rady Doradczej Leadership Academy for Poland, renomowanego programu rozwoju przywództwa, mentorem w programie LeadersIN realizowanym przez fundację Vital Voices Polska, a także członkiem założycielem Klubu Champions of Change, wspierającego rozwój zawodowy kobiet i różnorodność w biznesie. Aktywnie działa na rzecz zmian w systemie edukacji i jego unowocześnienia. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.

Profesor zwyczajny w Instytucie Elektroenergetyki Politechniki Łódzkiej, będąc jednocześnie członkiem Europejskiego Instytutu Energii (European Energy Institute), wybranej grupy szesnastu ekspertów z krajów Unii Europejskiej, pełniących funkcję doradczą (think tank) w sprawach energetycznych dla instytucji i firm europejskich. Profesor W. Mielczarski jest jedynym przedstawicielem Polski w European Energy Institute i jednym z dwóch przedstawicieli z krajów, nowych członków Unii Europejskiej.

Profesor W. Mielczarski posiada ponad 30 letnią praktykę w elektroenergetyce, włączając w to 10 lat pracy zagranicą w krajach takich jak Australia, Kanada i Singapore. Brał udział w projektowaniu i wdrażaniu rynków energii elektrycznej w Australii, kanadyjskiej prowincji Ontario oraz Polsce.

Przygotował projekt polskiego rynku energii elektrycznej, który zostaje przyjęty przez rząd w grudniu 1999 roku. Następnie prowadził szereg projektów dla rynku bilansującego w Polsce, w tym projekt i wdrożenie systemów komputerowych LPD i GMOS dla celów planowania pracy systemu elektroenergetycznego. Za projekt tych programów otrzymał nagrodę Premiera RP w roku 2005.

Obecnie profesor W. Mielczarski kieruje Grupą Badawczą Rynków Energii Elektrycznej prowadząc jednocześnie szereg projektów dla polskich, europejskich i amerykańskich firm energetycznych w zakresie analiz rynkowych oraz metod planowania i sterowania pracą systemu elektroenergetycznego.

Jest organizatorem corocznej międzynarodowej konferencji „European Electricity Market”. Jego dorobek publikacyjny obejmuje 10 książek i wydań specjalnych, 21 rozdziałów w książkach, 45 artykułów w pismach naukowych oraz ponad 150 referatów wygłoszonych na konferencjach naukowych. Profesor W. Mielczarski kierował ponad 65 projektami badawczymi i wdrożeniowymi. Opatentował również trzy rozwiązania dotyczące poprawy jakości energii elektrycznej.

Politolog oraz socjolog. Naukowo związana z Uniwersytetem Warszawskim. Laureatka stypendium MNiSW dla wybitnych młodych naukowców 2011-2014.

Posiada wieloletnią specjalizację naukowo­‑dydaktyczną na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego oraz praktyką zawodową w strukturach Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego – obecnie jako Dyrektor Departamentu Rozwoju Regionalnego i Przestrzennego, a poprzednio Dyrektor Departamentu Rozwoju Gospodarczego. Zajmuje się zagadnieniami dotyczącymi planowania rozwoju społeczno­‑gospodarczego oraz zarządzenia funduszami strukturalnymi UE. Autor szeregu publikacji z tego zakresu.

Urbanistka radykalna, profesorka w Katedrze Urbanistyki i Planowania Regionalnego na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Bada przekształcenia miast. Wie, że jedynym prawdziwym wyzwaniem, przed jakim dziś stoją jest katastrofa klimatyczna. Profesorka wizytująca na uniwersytecie Paris Sorbonne i uniwersytecie Alpejskim w Grenoble. Zasiada w Radzie Naukowej Leibniz­‑Institut für ökologische Raumentwicklung (IÖR) w Dreźnie oraz doradza słowackiej Komisji Akredytacyjnej. W latach 2011‑2015 Sekretarz Generalna Association of European Schools of Planning (AESOP).

Profesor doktor habilitowany, socjolog, analityk polityczny, publicysta, dyplomata; były ambasador RP w Lizbonie. Jako naukowiec interesuje się zwłaszcza zagadnieniem ruchów i zmian społecznych. Pracował w Polskiej Akademii Nauk, na Uniwersytecie Jagiellońskim, od 2001 jest wykładowcą w Centrum Europejskim UW; wykładał na najlepszych uniwersytetach katolickich świata. Jako dyplomata pełnił funkcję dyrektora wykonawczego Wspólnoty Demokracji (2008‒2012), której stały sekretariat przekształcił w think tank oraz centrum strategii politycznej i dyplomacji wielostronnej. Autor 6 książek, ponad 100 esejów i 80 artykułów naukowych, komentator radia i telewizji, publicysta prasy polskiej i zagranicznej.

Prof. Piotr Moncarz pełni funkcję Consulting Professor na Uniwersytecie Stanforda. Współzałożyciel i przewodniczący US-Polish Trade Council. W przeszłości m.in. dyrektor programu Top 500 Innovators oraz członek rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z przemysłem międzynarodowym w obszarach wdrożeń najnowszych technologii.

Urodzony 20 czerwca 1968 r. we Wrocławiu. Polski menedżer i bankowiec, były prezes zarządu Banku Zachodniego WBK.

Wiceprezes Rady Ministrów (2015–2017), Minister Rozwoju (2015–2016), a następnie Minister Rozwoju i Finansów (2016–2018), poseł na Sejm IX kadencji. Od 2017 r. Prezes Rady Ministrów.

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Business Administration Central Connecticut State University oraz Politechniki Wrocławskiej, studiów MBA na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Uniwersytetu w Hamburgu oraz Uniwersytetu w Bazylei. Karierę zawodową rozpoczął w 1992 roku w spółce Cogito. W latach 1993 - 1996 pracował we wrocławskiej firmie Enter Marketing-Publishing, W 1995 r. odbył staż w Deutsche Bundesbank, a w latach 1996 - 1997 pracował na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. W 1998 r. został Zastępcą Dyrektora Departamentu Negocjacji Akcesyjnych w Komitecie Integracji Europejskiej i był członkiem grupy negocjującej przystąpienie Polski do Unii Europejskiej (Bankowość i Finanse). Następnie związał się z Grupą Banku Zachodniego WBK (wcześniej z Bankiem Zachodnim). Od maja 2007 r. był prezesem zarządu tej instytucji.

Jest współautorem podręcznika z zakresu prawa unijnego i ekonomiki integracji gospodarczej. W latach 1998–2001 był członkiem rad nadzorczych Agencji Rozwoju Przemysłu i Zakładu Energetycznego Wałbrzych. Zasiadał też w sejmiku dolnośląskim I kadencji. Od 2008 r. do objęcia stanowiska wicepremiera i Ministra Rozwoju był konsulem honorowym Republiki Irlandii w Polsce. W 2013 r. został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. Natomiast w 2015 r., Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Prezes Fundacji Klaster LifeScience Kraków oraz Dyrektor Zarządzający Inicjatywą Klaster LifeScience Kraków – ekosystemu wspierającego innowacje dla zdrowia i jakości życia w regionie Małopolski. Przewodniczący Grupy Roboczej ds. Inteligentnej Specjalizacji „Nauki o Życiu” Województwa Małopolskiego. Członek Komitetu Biotechnologii PAN. Ekspert w zakresie innowacyjności i przedsiębiorczości, planowania strategicznego, planowania scenariuszowego, kreatywności i kreatywnego rozwiązywania problemów oraz zarządzania projektami.

Ekspert CA KJ ds. energetyki i spraw zagranicznych, członek zarządu Klubu Jagiellońskiego. Absolwent politologii i stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Odbył staż w Parlamencie Europejskim, Współtwórca portalu Europa-Bezpieczeństwo-Energia, asystent dyrektora ds. programowych Centrum Analiz Energetycznych Wyższej Szkoły Europejskiej w Krakowie, analityk Fundacji Dyplomacja i Polityka. Prowadził autorski program poświęcony tematyce europejskiej „Europa od podszewki” w Telewizji Republika.

Prowadzi zajęcia dydaktyczne na Uniwersytecie Jana Pawła II i Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie z tematyki bezpieczeństwa energetycznego i metod pisania analiz politycznych. Członek Rady Programowej kwartalnika Pressje, redaktor portalu jagielloński.24, członek Ośrodka Studiów o Mieście Klubu Jagiellońskiego, członek zarządu Klubu Jagiellońskiego.

Przygotowuje rozprawę doktorską na Uniwersytecie Jagiellońskim na temat sporu o polską politykę zagraniczną po 2004r. Stypendysta interdyscyplinarnego programu dla doktorantów UJ Science-Environment-Technology. Komentator wydarzeń politycznych w Polsce i na świecie, a także problemów energetycznych. Autor publikacji naukowych i analitycznych z zakresu polityki energetycznej. Redaktor publikacji „Polityka zagraniczna rządu Donalda Tuska w latach 2007-2011”.